De (rampen)reis naar Auckland

Kia ora familie en vrienden, Daar zijn we dan eindelijk met ons eerste verhaal vanuit Auckland, a.k.a. de andere kant van de wereld! Na twee erg stressvolle overstappen in China en 30 uur later, waren we zondag ochtend 5 uur dan eindelijk aangekomen in het verre Nieuw Zeeland! Na een uitgebreid afscheid met veel familie op Schiphol, begon ons grote avontuur. De eerste 9 uur naar Beijing waren goed te doen, maar bij aankomst begon de pret… De rij voor de paspoort controle was immens lang en als we daar in hadden blijven staan, hadden we de overstap sowieso niet gehaald. In eerste instantie zijn we netjes achteraan gaan staan en zijn we nog geen 3 meter opgeschoten in 15 minuten. Op zich geen man overboord, tenzij je een overstap binnen twee uur moet halen… Door een oplettende Emilie zagen we dat twee andere Nederlanders in gesprek waren met de Chinese douaniers en is Debbie gaan uitzoeken wat er aan de hand was. Wat bleek, deze meiden moesten ook de overstap naar Guangzhou halen om vervolgens door te gaan naar Auckland. Met pijn en moeite mochten we in de rij gaan staan voor diplomaten en konden we zo “snel” door. Het was uiteindelijk bijna alles behalve snel. Om een of andere reden wilde ze graag zien dat wij ook weer daadwerkelijk China gingen verlaten en dat hadden we natuurlijk niet bij de hand. Tijdens het inchecken op Schiphol hadden we nog geen boarding pass gekregen voor de vlucht van Guangzhou naar Auckland dus we konden dit niet zo snel aantonen. Nadat we de boekingsbevestiging met vluchtgegevens hadden laten zien, mochten we dan toch wel door. Vanaf daar was het rennen, vliegen, springen om onze koffers op te halen en weer opnieuw in te checken. Tegen die tijd hadden we nog maar drie kwartier totdat onze vlucht zou vertrekken. Het vrouwtje van Chinese Southern Airlines kwam even vragen welke vlucht we hadden maar toen ze dit te horen kreeg, begon zelfs zij te stressen. Toen begon ons stressniveau ook wel te stijgen. Na het inchecken en een versnelde route door de douane, waar onze tassen nog 3 keer werden gecheckt, hadden we nog een kwartier om onze vlucht te halen. Met een sprintje over het halve vliegveld, hadden we toch nog op het nippertje onze overstap gehaald!

Toen hadden we 3 uur om even lekker uit te zweten, bij te komen en op te laden voor onze volgende overstap op Guangzhou, waar we ook een kleine 2 ½ uur voor hadden. Het vliegtuig vertrok circa anderhalf uur later dan gepland vanwege een defect in het command center. Nadat de monteurs klaar waren konden we eindelijk vertrekken. Bij aankomst op Guangzhou kregen we bij het verlaten van de slurf direct onze boardingspassen in onze hand gedrukt. Vervolgens krijgen wij een sticker opgeplakt met de tekst ‘’Quick transfer’’ We werden met een karretje naar de andere kant van het vliegveld gebracht en konden in alle rijden de fast lane gebruiken. Al met al waren wij een kwartier voor vertrek bij onze gate om onze vlucht naar Auckland te vervolgen. Na de vlucht van tien en half uur waren wij er dan eindelijk, Auckland. Omdat wij er geen gras over wilden laten groeien hebben wij onze koffers gedumpt en zijn wij direct naar Mount Eden gegaan om de skyline van Auckland te aanschouwen. Om wat bekender met de stad te worden, hebben wij gelijk down town door geslenterd en wat cultuur opgesnoven. Rond een uurtje of 15:00 konden wij onze kamer in en hebben hier dan ook gretig gebruik van gemaakt. Na een momentje van acclimatiseren kwam de vermoeidheid toch wel om de hoek kijken. Wij dachten dat het verstandig was om een powernap van een uurtje te houden, dit werd uiteindelijk een normale ‘’nap’’ tot de volgende ochtend.

Met uitgeslapen hoofdjes en nieuwe moed zijn we gaan ontbijten en hebben we daarna de bus gepakt naar de ferry. We gingen op weg naar Waiheke Island, een klein eilandje circa 35 minuten bij Auckland vandaan. In eerste instantie was het plan om fietsen te huren, maar na wat online research had Bas ontdekt dat het toch best wel heuvelachtig was en dat er ook gewoon een bus pas verkrijgbaar was. Bij aankomst op het eiland zijn we meteen begonnen aan de wandelroute die ongeveer 2 uur zou duren. Met mooie uitzichten, lekker zonnetje en af en toe wat spetters waren we heerlijk aan het genieten. Helaas kwamen we er halverwege achter dat een deel van het trail was gesloten wegens recente weersomstandigheden (lees: orkaan Debbie). We hebben toen een groot stuk langs de weg gelopen om uiteindelijk in het stadje uit te komen. Tegen de tijd dat we daar waren was het al half 2 en waren we toe aan een welverdiende lunch. Op zoek naar het goed aangeschreven ‘restaurant’ Dragonfired, kwamen we een foodtruck-achtige stand tegen op het parkeerterrein bij een strandje. Wat hadden ze daar een overheerlijke pizza zeg! Handmade, zo voor je neus uitgerold en vers belegd, afgebakken in een steenoven. Mjammie, wat hebben we daar van onze lunch bij het strand genoten! Met vernieuwde energie konden we verder het eiland gaan verkennen, nu dan wel met de bus. Palm Beach stond aangeschreven als een must-see van het eiland en na dit bezoek zijn we met de bus weer richting de ferry gegaan. Tegen 18:00 uur kwam deze aan in Auckland en hebben we ons diner bij de Subway gehaald onderweg naar het appartement om dit uitgebreide blog voor jullie te schrijven

Morgenochtend kunnen we richting de HNU naar onze kamer voor de komende 10 weken. Daar hebben we dan nog even de tijd om rustig te settelen voordat we woensdagochtend om 9 uur ’s ochtends moeten aantreden bij onze stage. De eerste paar dagen zullen in het teken staan van introductie en inkomen in het onderwerp, dus zoveel spannende dingen zullen er nog niet gebeuren. Van het weekend zijn we van plan om er weer op uit te gaan, maar waarheen blijft nog een verrassing voor ons (en jullie). Na het weekend zullen jullie dus uitgebreid verslag krijgen van deze trip! Liefs, Bas en Debbie