Queenstown & Wanaka

[za 1/7 tot ma 3/7]

Hallo hallo, daar zijn we weer met een nieuw reisverhaal! We hebben jullie in ons laatste blog hoogstwaarschijnlijk overdonderd met de mooie foto’s van Milford Sound, dus we wilde jullie even de tijd geven om daarvan bij te komen Na Milford Sound hebben we een nachtje in Te Anau geslapen, omdat de reis naar Queenstown te lang zou zijn. Hier hebben we op zaterdag een deel van de Kepler Track gelopen, een van de vele Great Walks in Nieuw-Zeeland. Deze Great Walks duren meestal 3 tot 5 dagen, maar je kan vaak ook een deel van de hike doen. De hike ging door een dicht bos vol met varens; aan het einde van de hike konden we geen varen meer zien! Hierna zijn we in de auto gestapt en hebben we de twee uurtjes naar Queenstown afgelegd. Het town centre van Queenstown lijkt ontzettend veel op een skidorp (er liepen ook genoeg mensen in ski kleding rond), wat maakte voor een gezellige sfeer. Hier hebben we nog even een uurtje rondgelopen en gekeken voordat we naar de camping gingen.

Zondagochtend (2 juli) wilde we eigenlijk de Ben Lomond Track gaan lopen, die achter de camping begon. Het was echter super mistig die ochtend en we hadden dus beredeneerd dat we bovenop de berg weinig uitzicht zouden hebben. In plaats daarvan zijn we in de auto gestapt en naar Glenorchy gereden. Dit is een route van circa 45 minuten langs Lake Wakatipu met mooie uitzichten. Deze mooie uitzichten hebben we jammer genoeg een beetje gemist, omdat het dus zo mistig was. In Glenorchy hebben we even de benen gestrekt en hebben we wat foto’s gemaakt op de steiger daar en toen zijn we weer terug gaan rijden. Het was tegen die tijd al iets opgeklaard, maar voor alsnog hebben we niet volop van het mooie uitzicht van de route kunnen genieten. Terug op de camping wisten we niet zo goed wat we moesten doen, dus besloten Bas en Wouter alvast een stukje van de Ben Lomond Track te lopen. Om bij het begin te komen moesten we de berg op die achter de camping lag, waar je gemakkelijk met een gondola naar boven kan (voor $35 p.p.) of volgens de receptioniste kon je in een kwartiertje naar boven lopen. Ongeveer twee uur later stonden ze met een lichtelijk chagrijnig gezicht weer bij de camper: het was zo ongeveer 3 kwartier langer en drie kwart steiler dan de receptioniste ze had wijsgemaakt. Nadat ze waren bijgekomen van deze steile klim, zijn we nog even het dorpje ingelopen, wat ook maar 5 minuutjes van de camping afzat. Winkeltje in, winkeltje uit, zo hebben we ons nog even die middag  vermaakt. ’s Avonds zijn we bij een lekker restaurantje uit eten gegaan en daarna heeft Wouter ons getrakteerd op misschien wel het allerlekkerste ijsje ever! (Voor wie reisplannen heeft naar NZ en in Queenstown of Wanaka komt: onthoudt de naam Patagonia!!)

De volgende ochtend was het gelukkig een stuk helderder dan de dag daarvoor en konden we dus beginnen aan de Ben Lomond Track. Het eerste gedeelte ging inderdaad vrij steil omhoog, maar dit keer hebben we er circa 3 kwartier over gedaan. Eenmaal boven zijn we meteen doorgelopen naar het begin van de Ben Lomond Track, wat ook nog best een stuk omhoog ging. Dit gaf echter wel mooie uitzichten over de bergketens die Queenstown omringen, wat ook weer mooie foto’s heeft opgeleverd. De track bleef gestaagd omhoog lopen, tot op het punt dat we zelfs ijs en sneeuw op het pad tegen kwamen. Ongeveer op de helft van de track werd het zo ijzig en besneeuwd (we zaten ondertussen op iets van meer dan 1 km hoogte), dat we even vooruit moesten kijken en een plan moesten maken. De Ben Lomond Summit lag, voor zover wij konden zien, helemaal bedekt met sneeuw. Debbie is uiteindelijk omgekeerd om alleen haar weg weer naar beneden te maken, terwijl Bas en Wouter wel naar de top zijn doorgelopen. Het was een flinke steile klim omhoog en ijs, sneeuw en koude wind maakte het er niet beter op. Toch hebben ze het helemaal tot de top gehaald en waren ze maar drie kwartier later terug dan Debbie! Hierna zijn we meteen in de auto gesprongen en hebben we een klein uurtje naar Wanaka gereden, waar we de volgende 4 dagen hebben gespendeerd!

Wonderful Wanaka

[di 4/ tot vrij 7/7]

In Wanaka stond er veel op het programma, waaronder de Roy’s Peak Track. Alsof we die dag daarvoor nog niet genoeg omhoog hadden gelopen, gingen we deze track op dinsdag lopen. Het was gelukkig helemaal helder die dag en we hebben zonder zuchtje wind of druppeltje regen kunnen lopen. Wat betreft de track: Roy’s Peak is 1578 m hoog, gelukkig we hoefde “maar” 1288 meter omhoog (Wanaka zelf ligt op 290 m boven zee niveau). De klim van deze track was best veeleisend en we hebben er ongeveer 4 uur over gedaan om helemaal boven te komen. Halverwege kwamen we weer op de overgang van geen sneeuw naar wel sneeuw. Lucky for us was er dit keer geen ijs te bekennen, dus het was een stuk minder glad dan de Ben Lomond track. Toen we vlak bij te top waren en een ‘hoekje’ om moesten naar de andere kant van de berg, stond er een aardig koude wind, die het iets minder aangenaam maakte. Deze kou was nog niet genoeg voor Bas en Wouter, want boys will be boys, ze konden het niet laten om lekker te stoeien met elkaar in de sneeuw, te rennen door het knieën diepe sneeuw en zelfs een sneeuwengel te maken! Het weer was gelukkig een stuk aangenamer toen we het hoekje weer om gingen en aan de goede kant van de berg liepen. Over het uitzicht tijdens de hike en bovenop de berg zullen we weinig zeggen, daar moeten jullie de foto’s maar van bekijken! Op de terugweg was het in eerste instantie nog goed te doen, totdat we op de plekken aankwamen waar er minder sneeuw had gelegen. Doordat de zon er al de hele ochtend en middag op had geschenen, was dit allemaal gesmolten en had het glibberige modder achtergelaten. Geef ons maar liever sneeuw dan vieze, glibberige modder! Maar ook dit hebben we natuurlijk overleefd en we zijn zonder schrammen beneden gekomen (op een paar vieze plekken op de jassen en tassen na dan… Bas…). Zoals jullie misschien wel kunnen voorstellen, hebben we die middag nog vrij weinig spannends ondernomen, dus we zullen maar snel doorgaan naar het hoogtepunt van Wanaka (ja, dat bedoelen we letterlijk).

Woensdag was het namelijk zover: we zouden gaan SKYDIVEN! Ja echt waar, daar hebben we geheel vrijwillig voor gekozen, we zijn niet onder druk gezet, dit was uit onze vrije wil… Onze skydive “afspraak” stond pas om 2 uur, dus die ochtend zijn we nog even lekker gaan wandelen naar de Wanaka Tree en het stadje. Het was ook deze dag weer heerlijk weer, met strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje erbij. We hebben lekker door het stadje rondgeslenterd en zijn langs de bioscoop gegaan om kaartjes te reserveren voor de nieuwe Spiderman film! Terug op de camping hebben we even een broodje gegeten en zijn daarna in de auto gestapt om naar het vliegveld te rijden. Om 2 uur moesten we een heel formulier invullen om onze gegevens achter te laten en kregen we een instructie film te zien over het skydiven zelf. Hierna werden we in een mooi “skydive Wanaka” pakje gehesen en kregen we een veiligheidsharnas om, waarmee we in het vliegtuig aan onze ‘beautiful stranger’ werd vastgemaakt. Als echte avonturiers gingen wij natuurlijk van de hoogst mogelijke hoogte springen, 15.000 ft, wat ons ongeveer 60 seconde aan vrije val gaf. Deze ervaring is bijna niet in woorden te beschrijven, maar we zullen een korte indruk geven: hoog, spannend, beetje eng, onwijs gaaf, onwijs mooi, ontzettend snel, prachtige uitzichten en echt de moeite en het geld waard!

Onze laatst volle dag in Wanaka was donderdag en voor die dag hadden we twee hikes gepland staan. Als eerste gingen we naar de  Diamond Lake Trail, die een mooi panoramisch uitzicht zou bieden over Wanaka. Ook op dit pad kwamen we een stuk tegen met alleen maar ijs, ditmaal ietsje erger dan de Ben Lomond Track. Het was helaas moeilijk vast te leggen op de foto, maar stel je voor dat een pad omhoog klimt (best stijl), een riviertje naar beneden loopt en dat dat is dichtgevroren. We kunnen zeggen dat het de klim niet echt bevorderde Het uitzicht maakte in ieder geval een hoop goed, maar ook hier geldt: alleen de foto’s kunnen het beter beschrijven dan woorden. ’s Middags zijn we naar Mount Iron gegaan, aan de andere kant van Wanaka. Dit gaf weer een mooi ander uitzicht over de stad en Lake Wanaka. Hierna zijn we een lekker ijsje gaan halen bij Patagonia (ja, daar waar je je lekkerste ijsje ooit zal eten, en die jammer maar helaas nergens anders meer op onze route zit) en daarna zijn we nog even naar de camping gegaan om te relaxen. Die avond was het namelijk tijd voor nog iets anders leuks: een unieke ervaring in een unieke bioscoop. Deze kleine bioscoop in Wanaka is ondertussen internationaal bekend en wij weten nu waarom! In plaats van saaie, statische bioscoopstoelen staat de helft van de zaal vol met banken, net als thuis! (de andere helft heeft ook nog wel wat bioscoopstoelen, vliegtuigstoelen, loungestoelen en zelfs een auto waar je in kan zitten). Dit gaf je echt het gevoel alsof je thuis op de bank, lekker weggezakt van een film kon genieten. Halverwege de film werd er een pauze ingelast en kon je heerlijke, grote, vers gebakken koekjes kopen (wat we ook zeker hebben gedaan)! Deze bioscoopervaring was unlike any other en we zijn blij dat we dit hebben gedaan!

Onze volgende update zal hopelijk iets sneller komen (en iets minder lang zijn) maar tijdens de afgelopen dagen was het internet niet heel erg toegankelijk. We zullen jullie in ons volgende blog vertellen over de ervaringen en avonturen bij de Fox en Franz Josef Glacier en onze reis naar boven via de west kust (hopelijk hebben we ergens in die tijd wel weer internet). Geniet tot die tijd lekker van onze foto’s en we zullen er snel weer nieuwe bij plaatsen