Here we are again!

Hello there strangers! Jullie hebben waarschijnlijk met smart zitten wachten totdat ons nieuwe blog online kwam, maar jullie zijn ondertussen ook een beetje huiverig geworden, is het niet? We horen jullie al denken: “oh oh, al meer dan een week geleden, dat zal geen kort bloggie worden”. Nou, we kunnen jullie met trots mededelen dat we de laatste week bijna geen ene flapdrol hebben uitgevoerd, dus het zal geen nachtwerk worden (met schrijven of lezen… of toch wel?).

Now, where were we? Maandag de 17e: na 4 uur in de regen te hebben gereden waren we eindelijk in New Plymouth aangekomen. Om te “vieren” dat Wouter naar huis was (lees: proberen het gat op te vullen dat hij had achtergelaten…) hadden we besloten om romantisch naar de film te gaan: Bas naar War for the Planet of the Apes, en Debbie naar Despicable Me 3 (allebei op niveau kijken hè). Na dit gezellige avondje zijn we dinsdag wél wat samen gaan doen, namelijk een hike! Het was die dag gelukkig helemaal droog, maar op de track was nog goed te zien dat het had geregend de afgelopen tijd. De hike bracht ons hoog de berg op, door de sneeuw, en we werden beloond met een mooi uitzicht van Mount Taranaki (remember; tijdens de Tongariro Alpine Crossing in Taupo konden we deze berg zien liggen). De rest van de middag was zo voorbij na de hike en we konden lekker eten en op tijd naar bed gaan. Dit brengt ons bij alweer bij woensdag 19 juli: we gingen op weg naar Taupo. We hadden bedacht dat het leuk zou zijn om via de “Forgotten Highway” te rijden naar onze volgende overnachtingsplaats, niet precies wetende wat voor weg het was en hoe lang deze was. Maar zo erg kan een ‘highway’ toch niet zijn, zou je denken? Bas krijgt alweer last van zijn nek als hij denkt aan deze drie uur durende, ellendige, bochtige weg. Al met al niet zo heel handig, maar het heeft ons van A naar B gebracht .

Donderdag 20 juli: we zouden deze dag in he Pureora Forest Park spenderen, waar vele (korte) hikes te doen waren. Welgeteld hebben we er één kunnen lopen voordat het weer begon te regenen. We zijn daarom maar gauw doorgereden naar de camping in Taupo, waar we de hele middag in de camper hebben liggen chillen en een serie hebben kunnen kijken (10 GB voor $5, koopje!). Vrijdag 21 juli: Om de weg naar het Te Urewera National Park niet in één keer te hoeven afleggen (dik 4 uur vanaf Taupo), hadden we besloten om een dagje in Napier te slapen. Hier zijn we ’s middags aangekomen en hebben we lekker door het Art Deco stadje gelopen en zijn we (dit keer echt!) romantisch samen naar de film geweest. Op zaterdag zouden we eerst langs de Farmers Market van Napier gaan, voordat we onze weg naar Te Urewera zouden vervolgen. Helaas verstaat Napier onder “Farmers Market” één kort straatje met iets van 10 kraampjes, dus daar waren we snel overheen. Dit kwam op zich wel handig uit, want dan zouden we vroeg in de middag aankomen in Te Urewera. De weersvoorspelling zag er vrijdag nog goed uit, dus we hadden er helemaal zin in om 2 dagen in Te Urewera te zitten. Maar jullie raden het al: eenmaal aangekomen in het NP begon het al wat te spetteren en we kregen te horen dat het de komende twee dagen niet echt droog zou blijven. Onze hike plannen vielen dus letterlijk en figuurlijk in het water. We hebben hier nog wel even een paar mooie watervalletjes bezocht, maar hebben daarna toch besloten om door te rijden naar Gisborne. Uiteindelijk hebben we die dag iets van 6 uur in de auto gezeten, dus bij aankomst in Gisborne waren we gaar voor bed.

Maandag 23 juli: Gisborne, the first city in the world to see the sunrise! Mits het niet bewolkt is… Ja ja, we hebben het echt geprobeerd, de wekker ging om 7 uur en we konden zo de camper uit gluren naar het strand, maar helaas zagen we alleen maar wolken en hebben we dus niet van een mooie zonsopgang kunnen genieten. We hebben ons dus nog maar eventjes omgedraaid om nog wat uit te rusten voor de autoreis van die dag. Vandaag gingen we richting Rotorua, waar we zeker weten wisten dat er veel te doen was en waar het weer een beetje oké was. Dit was wel nog een kleine 4 uur rijden, maar met een paar stops onderweg en een lunchpauze op het strand, was het prima te doen. Om 3 uur stonden we in de Redwoods van Rotorua, een bos waar we al eerder waren geweest (met de grote, hoge sequoia bomen, weten jullie nog?). Hier hebben we lekker de benen kunnen strekken met een makkelijke maar mooie hike. We hadden ook nog eens het geluk dat het zonnetje nog een beetje door kwam!

Dinsdag 24 juli: ons allereerste weekend weg was ook naar Rotorua en toen wilde we graag de Rainbow-Mountain Summit Track doen maar daar hadden we uiteindelijk niet echt de tijd voor. Gelukkig hadden we daar nu wel de tijd voor en hebben we deze mooie hike dan ook gelopen! De mevrouw van de camping had ons gewaarschuwd dat het ontzettend modderig zou zijn, vanwege alle regen die ze de afgelopen tijd hadden gehad, maar het viel gelukkig heel erg mee. De klei die we hier en daar tegen kwamen was nog wel eens wat glibberig, maar ook heel kleurrijk. Van rood tot geel tot oranje, we snapte wel waarom het de ‘Rainbow Mountain’ werd genoemd. Op de top stond er wel een aardig windje en na een paar foto’s zijn we dan ook maar weer snel naar beneden gelopen. Na een snelle lunch bij de Pita Pit (“fastfood” keten met heerlijke pitabroodjes, gevuld met falafels en allerlei rauwe groentes!) zijn we terug naar de camping gegaan om daar een beetje van het zonnetje te genieten. We hebben de camper kunnen doorluchten, een handwasje gedaan en gewoon lekker gerelaxt!

Woensdag 25 juli: terug naar de Redwoods! Gosh, wat is dat een veelzijdig bos. Dit keer gingen we de paarse track doen, van circa 3 ½ uur en bijna 12 km! We begonnen rond half 11 en waren binnen een kleine 3 uur alweer klaar Het was dit keer ook weer heerlijk weer en we hebben de helft van de tijd van een heerlijk zonnetje kunnen genieten. Na onze hike zijn we richting Matamata gereden (ring a bell?), waar we onze tickets voor Hobbiton hebben gekocht!! Hierna zijn we onze camping gaan opzoeken die niet al te ver van Hobbiton afligt.

Donderdag 26 juli: de dag was aangebroken met een heerlijk zonnetje en wij gingen op weg naar Hobbiton! Het is bijna niet te omschrijven hoe dat voelt, om daar te lopen, op de permanent achtergelaten set van LOTR en The Hobbit. In totaal hebben ze voor de drie (alle drie!!) LOTR films maar DRIE MAANDEN gefilmd op deze locatie. Drie maanden! En weet je hoe lang ze erover hebben gedaan om het op te bouwen? Jaren, letterlijk jaren… Oké, het heeft twee jaar geduurd, maar dan alsnog! De tour guide wist natuurlijk alle in and outs van de filmset en kon leuke details vertellen. De moestuintjes die zijn aangelegd, worden tot op de dag van vandaag nog steeds onderhouden door een aantal fulltime tuiniers, just because they can! Aan het einde van onze twee uur durende tour kregen we bij de Green Dragon een echte LOTR ale te drinken Na deze ontzettende gave, bijna magische ervaring zijn we in de auto gestapt om naar Coromandel te rijden. We wilde ’s middags lekker ontspannen in het zonnetje op een strandje, maar dit zat er niet in voor ons. Er was een weg afgesloten, dus we moesten anderhalf uur omrijden! We hebben dus maar een beetje relaxt in de camper op de camping.

Vrijdag 27 juli: een lekker nietsnut dagje! Volgens de weersberichten zou het de hele dag gaan regenen, maar jullie weten ondertussen net zo goed als wij dat die Nieuw-Zeelanders een beetje prut zijn in het weer voorspellen. We zijn ’s ochtends wel even naar Cooks Beach geweest, wat om de hoek lag. ’s Middags hebben we in de camper lekker zitten nietsen, onder het rustige getik van de regen (die rond 4 uur pas kwam aanwaaien). Al met al een prima ontspannen dagje dus!