De reis door Mordor

15 juni 2017 - Taupo, Nieuw-Zeeland

Allereerst willen we onze trouwe lezers graag bedanken voor alle leuke opmerkingen en reacties die we steeds krijgen. Het is leuk om te horen dat jullie onze avonturen op de voet volgen! (Even zonder gekkigheid: we vinden het echt hartstikke leuk om jullie reacties te lezen en te horen J).

Zullen we dan maar doorgaan met onze avonturen van dit allerlaatste weekendblog? We horen jullie al denken: awh, is dit echt de laatste? Wat betreft de korte weekend tripjes wel ja! Het is momenteel aftellen geblazen op stage, nog maar 6 werkdagen te gaan namelijk! Aankomend weekend blijven we in Auckland om alles op orde te maken voor de grote rondreis, dan gaan we onze laatste stageweek in en daarna vliegen we zaterdag de 24e richting Christchurch. We hebben de afgelopen tijd (geprobeerd) om na ieder weekend een update te geven, zodat jullie niet een overload aan informatie zouden krijgen. We kunnen dit echter niet garanderen als we on the road zijn, omdat we dan niet altijd toegang tot internet zullen hebben. Uiteraard gaan we ons best doen om jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden, maar be prepared dat het dan wat langere blogs zullen zijn!

Anyway, nu echt over het afgelopen weekend! Wouter is donderdagavond/nacht na een lange reis veilig aangekomen en heeft kort kunnen bijslapen voordat hij weer op stap ging. Bas en Wouter gingen wat eerder weg van stage, zodat ze nog tijd hadden om Taupo by light te verkennen. Emilie en ik zijn er later achteraan gereden en we waren rond 8 uur aangekomen in ons hostel. Die avond konden we een beetje relaxen, want de volgende dag was niet zo heel druk. Zaterdagochtend gingen we met Wouter naar Huka Falls, een kleine hike van circa een uurtje one way. Deze Huka Falls worden beschreven als “the most visited and photographed natural attraction in New Zealand”. De Huka Falls zijn ontstaan doordat de Waikato River ineens van 100 meter in de breedte naar 15 meter gaat. Dit geeft een onwijs mooi effect, doordat het water woest door de nauwe rotsen slaat. Na deze hike zijn we verder gereden naar de Aratiatia Rapids, een grote dam stroomopwaarts van de Huka Falls. Deze dam gaat in de winter op drie vaste tijdstippen open, waar filmmakers handig gebruik van maken. Anybody seen The Hobbit: The Desolation of Smaug? De bekende scene waar de dwergen ontsnappen in tonnen die een rivier afgaan? Gefilmd bij de Aratiatia Rapids! De filmmakers hebben bij iedere release een heel aantal tonnen in het water gegooid (uiteraard zonder dwergen erin) en deze gefilmd, om zo tot de ontsnappende-dwergen-scene te komen! Om 12 uur zou de dam weer opengaan, maar wij als Nederlanders waren natuurlijk lekker op tijd (half 12) en konden nog eventjes genieten van een broodje pindakaas in de zon voordat de dam open ging. Na vele signalen ging hij dan uiteindelijk open, maar het duurde nog wel even voordat we het water konden zien stijgen. In totaal blijft de dam 15 minuten open en tegen het einde zie je pas echt hoe hoog het water is gestegen. Leuk om de foto’s te zien van de eerste paar minuten en de laatste paar minuten! Hierna zijn we teruggereden naar Taupo om nog wat boodschappen te doen en hiking pants te zoeken! Waarom zou je goed voorbereid zijn als je het ook op het laatste moment kan regelen toch? J Zondag zouden we namelijk de Tongariro Alpine Crossing gaan doen, een track van 19.4 km die van 1100 meter naar 1900 met omhoog gaat (en gelukkig ook weer een stuk naar beneden). Er wordt sterk aangeraden om een goede uitrusting te hebben, omdat het weer nogal snel kan veranderen. Uiteraard hadden wij, als echte outdoor people, alleen maar spijkerbroeken mee om in te hiken, maar gelukkig kent Taupo ook outdoor winkels! Uiteindelijk hebben Bas en Wouter toch besloten om de hike in thermolegging en spijkerbroek te gaan lopen, maar heeft Debbie nog een mooie wind- en waterdichte hikingpants gevonden. ’s Avonds gingen we als voorbereiding op de grote tocht nog even de hot tub in en lagen we daarna vroeg in ons bedje.

Het begin van de Tongariro Alpine Crossing lag op een uur rijden van ons hostel en we moesten om half 8 de shuttle vanaf het eindpunt nemen. Om 6 uur zijn we bepakt en bezakt, met meer dan genoeg eten en drinken, vertrokken richting het eindpunt. Het handige aan de shuttle is dat je je auto bij het eindpunt kan neerzetten en naar het beginpunt wordt gereden, zodat je op het einde niet meer hoeft te wachten (of te stressen) om een shuttle te halen. Met de shuttle was het nog een half uurtje richting het beginpunt en onze chauffeur was onderweg lekker aan het kletsen over de crossing en het weer. Op zondag was het zo helder en mooi weer, dat we Mount Taranaki konden zien, een 2518 hoge vulkaan aan de westkust van Nieuw-Zeeland (best een eind verderop). Het beloofde dus een mooie dag te worden voor de crossing. Tegen het einde van de busreis wees de buschauffeur een aantal punten van de track uit en hoelang we daar ongeveer over moesten doen. De track begon met een easy walk van ongeveer een uur, waarna we de Devil’s Staircase moesten beklimmen. Aanmoedigend vertelde onze bus chauffeur het volgende: “In about two to three hours you should be on top of the Devils Staircase. Four hours… I would be contemplating life...” Leuk om te horen van de man die, naar eigen zeggen, de crossing al een stuk of 200 keer had gedaan. Uiteindelijk stonden we binnen de drie uur bovenaan de Devil’s Staircase, waar Bas en Wouter al een klein kwartiertje stonden te wachten op de dames. Vanaf hier hadden we onwijs mooi uitzicht op Mount Ngauruhoe, misschien beter bekend als Mount Doom uit Lord of the Rings! Ja ja, we waren zowaar (bijna) hetzelfde pad aan het volgen die Frodo en Sam moesten afleggen in Mordor om bij Mount Doom te komen. Bas en Wouter wilde graag deze berg beklimmen, maar dit mocht helaas niet meer. Het Tongariro National Park is bezig om verschillende gebieden heilig te maken en daar behoorde Mount Doom dus ook bij. Een stuk verderop de route, bij de South Crater, konden de jongens echter wel nog een extra hike doen, naar Mount Tongariro (1967 m hoog). Hier stond ongeveer anderhalf tot twee uur voor, dus we hadden beredeneerd dat we elkaar niet meer zouden zien tot bij de auto. Nou niet dus, maar daar komen we zo op. Nadat Bas en Wouter waren afgeslagen, ging de track verder richting de Red Crater, het hoogste punt van de crossing: 1886 meter. Vanaf hier was er een onwijs mooi uitzicht over de Emerald Lakes en de Blue Lake (ook wel Te Wai-whakaata-o-te-Rangihiroa genoemd). Emilie en Debbie zijn rustig verder blijven lopen, met hier en daar een mooie fotomomenten. Tegen de tijd dat ze bij Blue Lake een broodje zaten te eten (een kleine twee uur na de opsplitsing met Bas en Wouter), waren de jongens alweer terug! Toeval had het dat Wouter graag een foto van dichterbij wilde hebben en ons zo zag zitten, anders hadden we elkaar vast en zeker misgelopen. Vanaf Blue Lake was het nog een “kleine” 2 ½ uur naar de carpark. Dit laatste deel van de track was een gemakkelijk afdaling langs de North Crater, een afgekoeld lava meer. De laatste driekwartier gingen door de Nieuw-Zeelandse bushbush en uit-ein-de-lijk kwamen we rond 5 uur bij de auto aan. In een goede 8 ½ uur hadden we de Tongariro Alpine Crossing getrotseerd, met onwijs mooi weer, een onwijs gave ervaring en heel veel foto’s rijker! Onze activiteiten van de rest van die dag zullen we maar in een paar steekwoorden vertellen: hostel, hamburgers, hot tub en bed.

Na dik 9 uur slaap, werden we maandag fris en fruitig wakker voor onze laatste dag in Taupo. Die ochtend wilde we een aantal zeer korte hikes verkennen in het Pureora Forest Park, maar dit is uiteindelijk een beetje in het water gevallen. De routeaanwijzingen bleken toch niet zo duidelijk te zijn als in eerste instantie gedacht en we hebben dus heel mooi langs het Pureora Forest Park gereden, op weg naar Turangi. Hier hadden we om 12 uur een White Water Rafting sessie gepland staan over de Tongariro River. We kregen eerst wat uitleg, kregen daarna onwijs veel kleding om ons in te hijsen en werden daarna naar de rivier gereden voor 2 uur waterpret! Onze instructeur was een meisje die in training was voor haar niveau 3 white water rafting certificaat, maar het ging hartstikke goed! Ondanks dat we een paar keer vast kwamen te zitten op een aantal rotsen en zelfs een keertje uit het bootje moesten stappen, hebben we het onwijs leuk gehad. We hebben mooie foto’s als bewijs J

Uiteindelijk hebben we meer spierpijn gekregen van het raften dan van de crossing, maar we hebben in ieder geval een goede workout gehad in het weekend! Dit avontuurlijke weekend was onwijs geslaagd en we zijn dan ook super blij dat we onze weekendtrips met zulke gave ervaringen konden afsluiten. Zoals gezegd geven we volgende week misschien nog een kleine update voordat we vertrekken naar het Zuidereiland. Zo niet, zal het eerstkomende verslag een heel stuk uitgebreider zijn dan deze ;)

Tot dan!

Ps. Deze keer is Bas niet tot 1 uur ’s nachts doorgegaan, maar hij heeft wel weer een mooi filmpje gemaakt van one Tongariro Alpine Crossing. We hebben twee links voor jullie en vergeet niet, als je dat kan, om de kwaliteit op 1080p te zetten! Dan is het net alsof je er zelf loopt

https://www.youtube.com/watch?v=dE00vF3BMJ0 Deze is met muziek en kan dus helaas niet op telefoons worden afgespeeld.

https://www.youtube.com/watch?v=suuAg-E_VrE Deze kan overal op worden afgespeeld!

Edit: excuus, de foto's staan niet helemaal chronologisch na elkaar, maar he, you get the big picture :)

Foto’s

9 Reacties

  1. Erik:
    15 juni 2017
    super super super gaaf
    zeer mooi
    wish i was there
  2. Willy van de Wall:
    15 juni 2017
    Wat een stoere verhalen en mooie foto s.!!
  3. Corrie:
    15 juni 2017
    Wat een geweldige wereldreis is het aan het worden. Gelukkig blijven jullie daar nog even, zodat je ook een deel van het voorjaar kunt meemaken en de nieuwe bloei van het fantastische landschap kunt genieten.
  4. Peps:
    15 juni 2017
    Nog mooier dag Plitvice..........
  5. Beekies:
    16 juni 2017
    Wow, heerlijk zeg!!! Super wat jullie allemaal doen, zien, beleven. dikke knuffel
  6. Maarten:
    18 juni 2017
    Feyenoord!!!
  7. Maarten:
    18 juni 2017
    Feyenoord!!
  8. Beertjexxx:
    19 juni 2017
    Ik sop altijd helemaal van mijn stoel Door deze verhalen!! Hihihihi
  9. Monique:
    19 juni 2017
    Geweldig geschreven, lekker om te lezen